سایت موسیقی کلاسیک

بتهوون - کوارتت زهی - اپوس 130

این اثر را نیکولاس گالیتسین، پرنس روس، سفارش داد. فینال آن در اصل همان بود که اکنون فوگ بزرگ - اپوس 133 - شناخته می شود، اما بتهوون بعد از نخستین اجرا به جای آن آلگروی کوتاه تر حاضر را قرار داد.

موومان اول ( آداجو ما نون تروپو، آلگرو، 13:38 دقیقه ) در این موومان که به فرم سونات است، بتهوون جنبه هایی از مقدمه آداجو و نیز آلگروی بعدی را می کاود و عناصر مجزا را فقط در قسمت های بسط که کوتاه است و کودا، به هم پیوند می زند.

موومان دوم ( پرستو، 1:54 دقیقه ) در این اسکرتسوی خیلی کوتاه، ویولن اول بخش تریوی بازیگوشانه را هدایت می کند. چند گام کروماتیک بسیار شگفت آور نیز در آن به چشم می خورد.

موومان سوم ( آندانته کن موتو ما نون تروپو، پوکو اسکرتسوزو، 7:24 دقیقه ) این موومان زیاد هم آهسته نیست و موسیقی شاد آن بیشتر حال و هوای یک دیورتیمنتو را دارد.

موومان چهارم ( آلا دانتسا تدسکا، آلگرو آسایی، 3:47 دقیقه ) این قسمت با این که غنایی است، با حالت ریتمیک و ضرب منظمش مدام نشان می دهد که موسیقی اش خاستگاه روستایی آلمانی دارد.

موومان پنجم ( کاواتینا، آداجو مولتو اسپسیوو، 7:04 دقیقه ) کاواتینا آوازی اپرایی به سبک ساده است. مسلم است که ویولن اول تمام مدت ملودی ساده و اپرا مانند را حفظ می کند، اما بیان بسیار صمیمانه ی احساس از جانب بتهوون خیلی با صحنه اپرا فاصله دارد. شاید خارق العاده تر از همه قسمت ناآرام وسط باشد که در پارتیتور با علامت بکلمت ( فرو خورده ) مشخص شده است.

موومان ششم ( آلگرو، 9:32 دقیقه ) بعد از حذف فوگ بزرگ، بتهوون آن قدر زنده نماند که اجرای این جایگزین کوتاه تر و بسیار تاثیر گذار را ببیند.

راهنمای جامع موسیقی کلاسیک - جان باروز - مترجم: رضا رضایی